หลังจากเป็นข่าวเรื่องการพัฒนายางไม่ต้องเติมลมมาพักใหญ่ มิชลิน ก็เปิดตัวยางชนิดใหม่ออกสู่ตลาดอย่างเป็นทางการ ในชื่อ ทวีล tweel แม้ว่าในระยะแรกจะยังไม่ใช้สำหรับรถยนต์ก็ตาม โดยจะผลิตในโรงงานที่ เพียรมอนท์ เซาท์ คาโรไลน่า Piedmont, South Carolina สำหรับใช้กับรถตักขนาดเล็ก และรถตัดหญ้า ของ จอห์น เดียร์
วิศวกรของมิชลิน ออกแบบโดยใช้วัสดุเรซิ่นสังเคราะห์ทำเป็นโครงด้านใน ทดแทนกะทะล้อ และยึดกับตัวรถแบบเดียวกัน ผลิตในลักษณะของตะแกรง ที่สามารถอ่อนตัวได้พอควร ส่วนนอกยังคงใช้ยางอัดแข็ง ที่จะผลิตต่างลวดลายหรือดอกยาง สำหรับยวดยานต่างชนิดกัน โดยไม่ต้องเติมลม หรือใส่ยางใน ทำให้ยางไม่สามารถแบนได้เด็ดขาด โดยวัสดุเรซิ่นจะอ่อนตัวเมื่อต้องปีนข้ามอุปสรรค และนำ้หนักโดยรวมจะน้อยกว่ากะทะล้อและยางปกติ ในขนาดเดียวกัน ซึ่งเป็นสิ่งที่มิชลินค้นพบเมื่อเริ่มพัฒนายางครั้งแรก และแนะนำยางต้นแบบสู่ตลาดเมื่อปี 2548
ค่ายยางบริดจสโตน และ ฮันคุ๊ก ต่างก็พัฒนายางต้นแบบที่ไม่ต้องเติมลมเช่นกัน โดย ฮันคุ๊ก เคลมว่า การสั่นสะเทือนลดน้อยลงเมื่อใช้ยางไม่เติมลม เพราะมีการปรับปรุงระบบกันสะเทือนในการออกแบบเริ่มต้น
ขณะที่ค่ายโพลาริส ผู้ผลิตรถสำหรับกิจกรรมกลางแจ้ง รถเอทีวี และรถขับเคลื่อนสี่ล้อที่เลียนแบบรถในราชการทหาร ก็อยู่ระหว่างการพัฒนาเทคโนโลยีลักษณะนี้ด้วยเช่นกัน